دیوار زندگی

ﮐﺴـﯽ ﮐـﻪ ﻣـﺮﺍ ﺑـﻪ ﺧﺎﻃـﺮ ﺧـﻮﺑﯽ ﻫﺎﯾـﻢ ﻣـﯽ ﺧـﻮﺍﻫﺪ نمی خواهم ...

ﮐﺴـﯽ ﺭﺍ ﻣـﯽ ﺧـﻮﺍﻫﻢ ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﺩﺍﻧﺴـﺘﻦ ﺑـﺪﯼ ﻫﺎﯾـﻢ ﺑـﺎﺯﻫـﻢ ﻣـﺮﺍ بخواهد

ﺳﯿﺎﻩ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ، ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﺁﻣﺪ .. ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ !

ﻣﻦ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ . . .

ﺩﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﻪ ﺍﻡ ﮐﺸﯿﺪ ، ﺗﺒﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺯﺩ .. ﺯﺩ .. ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ

ﺗﺮ . . .

ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯿﺒﺎﻟﯿﺪﻡ ، ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﺎﺷﻢ ، ﺁﯾﻨﺪﻩ ﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺭ

ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﺑﻮﺩ !

ﺳﻮﺯﺵ ﺗﺒﺮ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺩﯾﮕﺮﯼ

ﺍﻓﺘﺎﺩ ، ﺍﻭ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ . . .

ﻣﺮﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﯾﻢ ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺩ ... ﻭ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻮﺩﻡ ،

ﻧﻪ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﯿﺎﻩ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﯼ ، ﻧﻪ ﻋﺼﺎﯼ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩﯼ ...

ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻡ . . .

ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﺜﻞ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﺒﺮ ﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ . . .

ﺍﯼ ﺗﺒﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ، ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺸﺪﯼ ﺗﺒﺮ ﻧﺰﻥ !

ﺍﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ، ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺸﺪﯼ ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺮﯾﺰ !!

ﺯﺧﻤﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ... ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﯿﺎﻩ ﺷﺪﻥ ، ﺧﺸﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

قشنگه رد پای عشق

بیا بی چتر زیر برف

 خدا

 منو

 ببینه

.

.

.

 ببینه

چه

گیج

و

خسته ام

دستمو

محکم

بگیره

 بگه

 که

 نترس 

من

هستم

چقدر شبیه مادرم شده ام

چرا نمی شناسی ام ؟!

چرا نمی شناسمت ؟

می دانم که مرا نمی شنوی

و من اینرا از سیبی که از دستت افتاد ؛ فهمیدم

دیگر به غربت چشمهایت خو کرده ام و

به دردهای باد کرده ی روحم که از قاب تنم بیرون زده اند

با توام بی حضور تو

بی منی با حضور من

می بینی تا کجا به انتحار وفادار ماندم تا دل نازک پروانه نشکند

همه ی سهم من از خود دلی بود که به تو دادم

و هر شب بغض گلویت را در تابوت سیاهی که برایم ساخته بودی گریستم

و تو هرگز ندانستی که زخم هایت ، زخم های مکررم بودند

نخ های آبی ام تمام شده اند و گل های بُقچه چهل تیکه دلم ناتمام مانده اند .

باید پیش از بند آمدن باران بمیرم !



حسین پناهی

ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﺑﺎﺷﯽ ..

ﺣــــﺎﻝ ﻣـــﻦ ﺧـــــﻮﺏ ﺍﺳــﺖ " ﺑــﺰﺭﮒ ﺷـــﺪﻩ ﺍﻡ ..

ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻧﻘــﺪﺭ ﮐــﻮﭼﮏ ﻧﯿﺴﺘـﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻟـــﺘﻨﮕﯽ ﻫـــﺎﯾﻢ ﮔﻢ ﺷــﻮﻡ !

ﺁﻣـﻮﺧﺘــﻪ ﺍﻡ ،

ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻓـــﺎﺻــﻠﻪ ﯼ ﮐﻮﺗـــﺎﻩ ، ﺑﯿﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻭ ﺍﺷﮏ ﻧﺎﻣﺶ " ﺯﻧﺪﮔﯿﺴﺖ " ..

ﺁﻣــﻮﺧﺘــﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﮕــﺮ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ " ﻧﺒــﻮﺩﻧـﺖ " ﺗﻨﮓ ﻧﺸـــﻮﺩ ..

ﺭﺍﺳــــــﺘﯽ ، ﺩﺭﻭﻍ ﮔـــــﻔﺘﻦ ﺭﺍ ﻧﯿــــــــﺰ ، ﺧــــــــﻮﺏ ﯾﺎﺩ ﮔـــﺮﻓﺘــﻪ ﺍﻡ ..

" ﺣــــﺎﻝ ﻣـــﻦ ﺧـــــــﻮﺏ ﺍﺳــﺖ " .. ﺧــــــﻮﺏِ ﺧــــﻮﺏ .. !

مثل کبریت کشیدن در باد
زندگی دشوار است

من خلاف جهت آب شنا کردن را
مثل یک معجزه باور دارم

آخرین دانه کبریتم را
می کشم در باد
هر چه باداباد !
می روم از شهر تو با یه کوله بار خاطره

سلام روزای دلتنگی ، سلام فصل جدید زندگی

رها شدن را دوست دارم

امروز رهایم

به دیدار خدا رفتن ، با دلی شاد در این ماه حال عجیبی دارد ...

دلم تنگه برای خدا ، برای خودم 

بابت همه خوبیات یه دنیا ممنون ....

دوستت دارم

جز تو پناهی ندارم

دستم را محکمتر بگیر

من با یاد تو آرام میگیرم

خدا دوستت دارم ... خدا